O mnie
Jestem absolwentką Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu na specjalizacji Tkanina Artystyczna.
1998 roku rozpoczęłam naukę w pracowni złotniczej wieńcząc to otwarciem w 2006 roku własnej Pracowni Artystyczno-Jubilerskiej „Egreta”. Wzięłam udział w 2003 roku w realizacji tworzenia repliki korony koronacyjnej królów polskich tzw. korony Chrobrego.
Unikalność moich wyrobów wynika z połączenia własnych projektów z dorobkiem klasycznego rzemiosła starych mistrzów. Srebro i złoto zestawiam z perłami, bursztynem i naturalnymi kamieniami z całego świata. Wyroby te adresowane są do osób lubiących indywidualne i eleganckie wzornictwo, ceniących ręczną pracę co gwarantuje ich unikatowość.
Egreta (fr. aigrette) to zarówno ptak o śnieżnobiałym upierzeniu ale i samo długie pióro godowe czapli z gatunku Egretta, wyrastające na grzbiecie w okresie godowym ,charakteryzujące się delikatną budową. Używane dawniej jako ozdoba fryzury i nakryć głowy.
Egretą zwano także pęk piór czapli lub strusia ustawionych pionowo,bądź ich imitację z metalu i kamieni szlachetnych, chwycone w jubilerską oprawę. Klejnot ten w XVI-XVII w był modnym acz zbytkowym dodatkiem przypinanym do kapeluszy a inspirowany modą wschodnią. W stroju polskim zdobiącą nakrycie głowy (także czapy) egretę zwano kitą a jej osadę jubilerską – stołeczą.
Podobne cechy miały także inne ozdoby zwane w dawnej Polsce jako kometa, trzęsienie oraz forga – przy czym ta w XVI-XVIII w bywała też przybraniem łbów końskich. Pod koniec XVIII w ,za czasów Marii Antoniny królowej Francji egreta stała się bardzo modną ozdobą wysokich fryzur kobiecych i kapeluszy. Ponownie odkryta przez modę została na początku XIX w i ok. 1910 r. ,gdy była nieodłącznym dodatkiem eleganckich sukien inspirowanych modą Empire’u i orientem. Do dzisiejszego dnia egrety noszone są w Indiach jako przybranie turbanu.